We slurpen, wassen, koken, douchen, sproeien en spoelen water ‘weg’, plassen het uit, verrijken het met onze nutriënten of vervuilen het met medicatieresten, maar staan we eigenlijk wel eens écht stil bij water? Hoe het ons (hiermee) in leven houdt? Wat het is en hoe belangrijk het is? Luisteren wij eigenlijk wel naar haar stem? Naar de bron waar ze vandaan komt, die ze werkelijk is en die eindeloos van vorm veranderd? Naar de voedende en vitale kracht die ze ons geeft zodat wij kunnen leven? Kortom, kennen we haar werkelijk, weten we wie zij is? Zien we haar écht, of gebruiken we haar alleen?

Contemplerend over deze vragenstroom ga ik op verkenning. Een verkenning van een nieuw waterbewustzijn. Of eigenlijk een heel oud bewustzijn, dat ons lichaam allang ‘heeft’, maar wij in onze hoofden ‘vergeten zijn’. Her-inneren van water wijsheid is wat ons te doen staat. In deze verkenning komen verschillende dimensies langs, en worden met elkaar verweven. Door te luisteren naar de stem van water, leren we haar (weer) kennen. En gaan we zien wat haar kracht is. In essentie is dat de basis voor een nieuwe relatie om met water om te gaan. Want, in al haar hoedanigheden is zij het eren waard.

Deze verkenning past in mijn gedachtegoed over hoe we tot vorm komen. Dit is niet meer ‘form follows function’, zoals het adagium lange tijd is geweest in het tijdperk van industriële vormgeving, maar ‘form follows awareness’, of vorm volgt bewustzijn. Voor mij een belangrijk verschil in begrip van hoe iets ontstaat. Want alleen als er bewustzijn is over de impact van dat wat je ontwerpt of in de wereld zet, kan er een begin zijn van een circulair ontwerp. Want alles wat ontworpen wordt, eindigt vroeg of laat te bestaan. En dan is het vaak niet ineens ‘weg’gespoelt of opgelost, maar blijft het ergens. In een riool, door naar de waterzuivering, uitmondend in het oppervlaktewater met soms verstrekkende gevolgen voor de ecologische samenhang aldaar. Want vaak zit het water nog vol met onzichtbare en niet filterbare medicijnresten. Maar als er ontworpen wordt vanuit een verruimd bewustzijn van de aard van water en hoe waterstromen met elkaar in contact staan, kan er werkelijk systeeminnovatie ontstaan. Dan zien we dat water niet schaars is, maar overvloedig. Dat het de kracht heeft zichzelf te zuiveren en leven te geven.

Dit uitgangspunt staat natuurlijk voor een manier van kijken naar de wereld. Een manier van je onderdeel weten van een circulair (letterlijk), maar gesloten systeem, planeet Aarde. Want alles wat hier wordt bedacht en vervolgens wordt gemaakt, valt er niet zomaar ‘af’ of spoelt niet zomaar ‘weg’, maar blijft ergens. En hoe mooi is het dan als we samen dit pad van bewustzijn verkennen? Zodat we een toekomst in kunnen zetten met respect voor het leven? Voor mij voelt dat als ‘the way to go'.

Tijd om te luisteren naar de stem van water. Luister je mee?